Δεν πέρασαν πολλές ημέρες από ένα απόγευμα που κουκουβεντιάζαμε με την Αμαλία στον Εθνικό Κήπο. Συζητούσαμε για μια βάφτιση που μας πρόσφεραν κουκουφέτα και μας άρεσαν πολύ. Κάποια στιγμή ένα θρόισμα διέκοψε την κοινωνική μας συζήτηση. Τα φύλλα των δέντρων κουνήθηκαν όπως όταν έχουν μήνυμα να μεταφέρουν. Η Αμαλία χαμογέλασε.
- Έχεις tree mail Σοφία!
- Ναι το είδα. Μα ποιος να μου στέλνει tree mail;
- Μήπως είναι οι μαθητές που συνεργαζόμαστε;
- Μακάρι, έχoυν μέρες που δεν έστειλαν κάτι.
-Σοφία να σου φέρω το tree mail σου; διέκοψε ο Αέρας.
-Από ποιον είναι;
-Από δύο μαθήτριες, νομίζω λέγονται Βασιλική και Χριστίνα. Έχει και συνημμένο αρχείο.
-Αλήθεια! Μπορώ να πάω να το παραλάβω εγώ ή το έφερες Αέρα;
- Όχι δεν το έφερα, αλλά αν θέλεις σε λίγα δευτερόλεπτα θα είναι εδώ.
- Όχι, όχι, προτιμώ να πάω εγώ να το παραλάβω. Έχω καιρό που δεν πέταξα προς τα εκεί.
- Όπως νομίζεις!
Και πετάξαμε παρέα με την Αμαλία.
Και......
Βασιλική και Χριστίνα, σας ευχαριστούμε! Χαιρόμαστε πάρα πολύ που μας σκέφτεστε! Να ξέρετε πως ανυπομονούμε να μαθαίνουμε νέα σας. Κάθε φορά που μαθαίνουμε κάτι, πετάμε χαρούμενες γύρω από τα δέντρα σαν μωρά κουκουβαγάκια.
Σοφία - Αμαλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.