Η ημέρα ξεκίνησε με βρεμένη διάθεση. Αυτό βέβαια θα ήταν ένα
Από την έξοδο μας από το σχολείο υπήρχε μια διάχυτη ανυπομονησία, που μπερδευόταν με την απορία και το "θέλω", να γνωρίσουμε από κοντά την Αμαλία!
Φτάσαμε στον Εθνικό Κήπο. Ακολουθώντας τη συμβουλή της Αμαλίας, μπήκαμε από την είσοδο της ομώνυμης λεωφόρου.
Αμέσως σχηματίσαμε ομάδες των δύο μαθητών την καθεμιά. Ένας μέλος από τη Β τάξη κι ένα από τη Στ.
Πειραματιζόμαστε! Συνεργάζονται μαθητές που έχουν διαφορετικά επίπεδα γνώσης, αντίληψης, παρατήρησης και τρόπου δράσης. Σκοπός μας είναι να καταγράψουμε ό,τι μας εντυπωσιάσει ή ...ό,τι κάνει το βλέμμα μας να παρασυρθεί.
1ος σταθμός κοινής βλεμματικής παράσυρσης!
Το ηλιακό ρολόι!
Δεν ανατρέξαμε μόνο στην ιστορία του. Γίναμε κι εμείς ρολόι.
Σχηματίσαμε κύκλο και ορίσαμε τις ώρες. 12, 3, 6 και 9.
Δύο μαθητές γίναν δείκτες και έπαιρναν θέσεις. Οι υπόλοιποι μαθητές παρατηρητές ανακοίνωναν την ώρα.
Συνεχίζοντας την πορεία της εξερεύνησης....κάθε διμελής ομάδα ανέλαβε να ανακαλύψει και να φωτογραφίσει δέντρα μη ελληνικής προέλευσης. Αυτή η διαδικασία είχε συνεχείς στάσεις και ανάγνωση της ενημερωτικής πινακίδας που είχε κάθε δέντρο.
Η πληθώρα και τα μεγέθη κάποιων φυτών είναι εντυπωσιακά. Ονόματα που δεν είχαμε ξανακούσει και μια "επαφή¨με τις επιστημονικές ονομασίες (λατινικά) των φυτών.
Ακολούθησε "αναστοχασμός" στη διάρκεια φυσικά του φαγητού. Δεν αναστοχαστήκαμε τίποτα στα λατινικά, αλλά στα ελληνικότατα σάντουιτς, κάτω από τις όχι και τόσο αισθητικά υπέροχες, πέργκολες.
Η εξερευνητική πορεία μας οδήγσε σε εγκαταστάσεις όπου είδαμε Capra aegagrus creticus, Anatidae, Testudae και Leporidae, εντάξει πλάκα κάνουμε....Κρι - κρι, πάπιες, χελώνες και κουνέλια εννοούμε.
Στην είσοδο που βρίσκεται προς την οδό Βασιλίσσης Σοφίας, υπάρχει ακόμα και σήμερα ένα ρωμαϊκό ψηφιδωτό, πράγμα που αποδεικνύει την ιστορικότητα του τόπου όπου εξελίχθηκε - χρησιμοποιήθηκε από πολλούς και για διάφορους σκοπούς στο πέρασμα του χρόνου.
Η εξερεύνηση - ανακάλυψη - επίσκεψη, ολοκληρώθηκε όταν
φτάσαμε στο "βράχο" της Αμαλίας. Εκεί βρισκόταν η ίδια η Αμαλία και μας περίμενε! Infigo! (στα λατινικά "εντυπωσιακό", επηρεαστήκαμε, τι να κάναμε!)
Μαζί της είχε κι ένα Tree-mail, όπου αφού μας καλωσόρισε, μας ενημέρωσε πως έπρεπε να φύγει. Εμείς δεν θέλαμε..., αλλά τελικά έγραψαν σημειώματα για το τι θα ήθελαν και για τη Σοφία...
Βρεθήκαμε στον ομορφότερο κήπο του κόσμου. Το ξέραμε πριν τον επισκεφθούμε. Όταν όμως πραγματοποιήσαμε την επίσκεψη, διαψευστήκαμε! Ήταν ομορφότερος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.